تعیین وضعیت انطباق با در نظر گرفتن عدم قطعیت اندازه گیری – استراتژی های احتمالی
ارزیابی انطباق یک فعالیت مشترک در بازرسی، آزمون و کالیبراسیون است که جهت اطمینان از انطباق محصولات، مواد، خدمات و سیستم ها با الزامات استانداردها، آیین نامه ها، چارچوب های قانونی و توافق نامه های قراردادی برای ایجاد اعتماد مصرف کنندگان و ایمنی و کیفیت زندگی تعریف شده است. امروزه این امر تأثیر عمده ای بر اقتصاد جهانی دارد زیرا مستلزم پذیرش و رد مواردی است که به طور مستقیم بر تجزیه و تحلیل ریسک، تصمیمات تجاری و هزینه های اعتباری و مالی تأثیر می گذارد.
در ارزیابی انطباق که بر اساس نتایج کمی است، سناریوهای مختلفی در نظر گرفته می شود که می توان در 4 بررسی موردی نشان داد (موارد A تا D – شکل 1). مورد A و D کاملا واضح هستند زیرا تصمیمات تحت تأثیر عدم قطعیت اندازه گیری قرار نمی گیرند. با این حال، در موارد B و C که بازه عدم قطعیت اندازه گیری با مقدار حدی، همپوشانی دارد، تجزیه و تحلیل دقیقی لازم است تا معیارهای عینی (قانون تصمیم گیری) را تعیین کند و نتایجی را که با بخشی از بازه عدم قطعیت اندازه گیری خارج از حد قرار می گیرد را بپذیرد.
مقدمه ای بر ملاحظات ریسک در استاندارد ISO/IEC 17025:2017
هدف از این مقاله ارائه مفاهیم اساسی و ابزار ساده و امکان استفاده از "در نظر گرفتن ریسک ها و فرصت ها" در چارچوب استاندارد ISO/IEC 17025:2017 است. رویکرد مبتنی بر ریسک و آگاهی از ریسک ها در ویرایش جدید استاندارد مورد تأکید قرار گرفته و رویکرد تفکر مبتنی بر ریسک و طراحی فرآیند در آزمایشگاه ارتقاء یافته است، اگرچه در استانداردهای ISO 9001:2015 و ISO/IEC 17025:2017 برآورده شدن یک سیستم مدیریت ریسک (RMS) کامل مانند الزامات ISO 31000 قید نشده است. برخورد با ریسک ها و فرصت ها در آزمایشگاه موضوع تازه ای نیست. در ویرایش قبلی ISO/IEC 17025 مفهوم ریسک در چندین بند استاندارد به کار رفته است، به ویژه در زمینه اقدامات اصلاحی و پیشگیرانه، و همچنین در ارتباط با صحه گذاری روش ها و معرفی مفهوم عدم قطعیت اندازه گیری. اگر آزمایشگاه ریسک های خود را شناسایی کند، قابلیت ارزیابی / اولویت بندی آن ها را دارد و از عواقب آن ها آگاه است. همچنین برنامه ریزی برای رسیدگی به ریسک ها و اثرات آن ها آسان تر خواهد بود. در واقع آزمایشگاه با تشخیص اشتباهات و یا عدم انطباق ها در مراحل قبلی می تواند به موقع واکنش نشان دهد و ممکن است مانع خسارات مالی یا سایر ضررهای سنگین شود. هدف اصلی به حداقل رساندن ریسک ها نیست، بلکه در واقع به منظور بهینه سازی ریسک ها و فرصت هایی است که در استراتژی آزمایشگاه تعریف شده اند.
نشان CE یک نشان عمومی مورد استفاده در اتحادیه اروپا (EU) است و حاکی از آن است که محصول با دستورالعمل های مربوطه اتحادیه اروپا مطابقت دارد و شرایط اتحادیه اروپا را برای ایمنی محصول برآورده می کند و به آن اجازه می دهد تا آزادانه در بازار اروپا (منطقه اقتصادی اروپا) گردش کند. حروف "CE" اختصار از عبارت فرانسوی "Conformité Européene" است که در انگلیسی به معنای "European Conformity" (انطباق اروپا) است. آرم نشان CE به سادگی از دو حرف آغازی "CE" تشکیل نشده است بلکه به صورت فنی طراحی شده است و در مواردی که آرم بزرگتر یا کوچکتر می شود باید نسبت های اصلی رعایت شود. اگر به آرم توجه کنید، متوجه خواهید شد که C و E کاملا به صورت نیم دایره نیستند، یعنی بازوهای بالا و پایین یک واحد مربع فراتر از نیم دایره و بازوی میانی E یک واحد مربع کوتاه تر است.
ایمنی مواد غذایی
ایمنی مواد غذایی همه افراد را تحت تأثیر قرار می دهد و برای جامعه و هر کسب و کار در زنجیره غذایی (یا نزدیک به آن) دارای اهمیت است. مهم است که کسب و کار مرتبط با ایمنی مواد غذایی یک سیستم مدیریت ایمنی مواد غذایی مناسب داشته باشد که خطر آلودگی را از بین می برد یا آن را کاهش می دهد. صاحبان کسب و کار یا خدمات صنایع غذایی باید الزامات قانونی را برآورده سازند و اطمینان حاصل کنند که فعالیت ها، فرآیندها و محصولات آنها باعث آلودگی زنجیره غذایی نمی شود (یا قادر به پیشگیری از آن نیستند). دو معیار مطرح که معمولا برای این منظور مورد استفاده قرار می گیرند استانداردهای بین المللی ISO 22000 و FSSC 22000 می باشد که اساس آنها در اصول ایمنی مواد غذایی تعیین شده توسط کمیسیون کدکس مواد غذایی در سازمان بهداشت جهانی است.